Ondanks alle verhalen over terreur, moord en gijselingen die in de V.S. de ronde doen besloot ik begin Februari om vanuit zuid Californie naar Guadalajara in Mexico te reizen. Guadalajara is de tweede grootste stad van Mexico en hier zou ik een Spaans cursus gaan volgen en vervolgens mij aan te melden bij een school om dar als vrijwilliger te helpen met het onderwijzen van Mexicaanse Indianen kinderen.

In Guadalajara werd ik gehuisvest in een studenten huis met drie andere personen .Allen afkomstig uit Engelstalige landen, dus niet erg goed voor mijn Spaans, maar wel erg gezellig. Vooral met Adam kon ik het goed vinden. Adam is een Noord-Ier en woont sinds zes maanden in Guadalajara en is een Engels leraar aan de school waar ik Spaans studeerde. Zijn hobby´s zijn erg Brits; voetbal kijken en bier zuipen. Dat kan dan ook erg goed hier aangezien het bier hier spot goedkoop is en het voetbal aanbod enorm is. Zo kon ik op zondag middag thuis op de bank gewoon naar de Nederlandse Eredivisie kijken met Mexicaans commentaar, gratis en voor niks.

De twee weken Spaans cursus waren leerzaam maar met 3 Engels sprekende huisgenoten kwam ik weinig aan oefenen toe. Ik hoopte dat het vrijwilligerswerk meer praktijkoefening zou bieden. Op een dinsdag ochtend zou ik mijn eerste werkdag hebben. Ik was te laat, maar dat maakt in Mexico niet uit aangezien de mensen die op de afgesproken tijd arriveren meestal een halfuur te vroeg zijn. Op mijn eerste dag maakte ik drie minuten kennis met de school directeur en werd ik vervolgens in het klaslokaal gezet. Ik werd gevraagd om aan een tafel plaats te nemen en de kinderen te helpen met hun huiswerk. Mij luistervaardigheid was nog steeds erg matig en iedere vraag die ik van de kinderen kreeg moest ik standaard beantwoorden met ´geen idee´. Gelukkig waren er in de klas zeer jonge kinderen die ik wel kon helpen met het opschrijven van 1 tot 100. Het was een grote opluchting toen na een uur Till binnenkwam, een duitse kerel die met zijn lengte gemiddeld een halve meter boven iedere mexicaan uitsteekt. Hij kon me in rustig Spaans uitleggen hoe alles in de school werkt.

Ik heb in het verleden een aantal keer eerder kinderen onderwezen. In Nederland en de Solomon Eilanden. De Mexicaanse kinderen zijn echter een klasse apart . De meisjes maken braaf hun huiswerk in het klaslokaal en de jongens maken vooral graag geen huiswerk. Luisteren doen ze ook voor geen meter en ze schoppen en slaan er de hele dag op los. De eerste twee weken deed ik mijn best om de vechtende mannetjes uit elkaar te houden, mar na een tijdje kreeg ik door wie degene waren die altijd liepen te klieren en zolang ze niet met de brave kindertjes vochten liet ik het mar gewoon gaan.

De dagen in Guadalajara waren vooral erg relaxed. Ik genoot er van dat ik na 15 maanden van hostel naar hostel en van gast gezin naar gast gezin eindelijk me eigen plekje had. De tijd vloog echter voorbij, in de school werkte ik echter alleen in de ochtend en de rest van de tijd vulde ik met eten, voetbal kijken en uitgaan met mijn huisgenoten en de baas van de Spaans school, de enige andere Nederlander die ik kende in Guadalajara.

Ik heb me erg thuis gevoeld hier. Mexicanen zijn vriendelijke mensen en maken graag een praatje met me, het voedsel is erg goedkoop en de verkopers, inclusief de taxi chauffeurs, zijn eerlijk wat betreft de prijzen. Verder is het weer altijd goed en hierdoor heft Mexico een echte